Η υπόθεση περί αθεΐας του Νίκου Καζαντζάκη πηγαίνει πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1920, όταν μετά τη δημοσίευση της «Ασκητικής» στο περιοδικό Αναγέννηση, Καζαντζάκης και Γληνός παραπέμπονται σε δίκη «επί χλευασμώ της θρησκείας», η οποία δεν έγινε ποτέ. Την τελευταία δεκαετία της ζωή του, τη στιγμή που η μεταπολεμική Ευρώπη υποδέχεται το έργο του με θερμό τρόπο, στην Ελλάδα αποκτά τη ρετσινιά του άθεου, του κομμουνιστή και του διαφθορέα των νέων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή