Εχει διαπιστωθεί ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι αρέσκονται να αφηγούνται, και μάλιστα συχνά, τα περιστατικά της ζωής τους, ίσως από ένα αίσθημα νοσταλγίας ή και αυτοπροβολής ενός ωραιοποιημένου εγώ. Ωστόσο, παρά τον κίνδυνο, δεν δίστασα να αποδεχτώ την ευγενική, και τιμητική άλλωστε, πρόσκληση των «ΝΕΩΝ» να γράψω κάτι για τα παιδικά μου χρόνια. Ενας παλιός δάσκαλος του Κάρλος Καστανέντα – συνεχιστής μιας κάστας μάντεων των αρχαίων Τολτέκων – τον προέτρεπε «να σβήσει όλη την προσωπική του ιστορία» για να βοηθηθεί, με την απάρνηση του εγώ, στην απόκτηση της πλήρους ελευθερίας. Με γοητεύουν πάρα πολύ οι θεωρίες των ασκητών, πάρα το ότι μου θυμίζουν τις αξεπέραστες αδυναμίες μου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή