Οταν έχω διάβασμα βαριέμαι

«Ας εργαστούμε μαζί για μια κοινωνία όπου όλες και όλοι θα έχουμε ίση πρόσβαση στο βιβλίο». Αυτό είναι το σύνθημα κάτω από το οποίο οργανώθηκε μια έρευνα του ΟΣΔΕΛ για τις αναγνωστικές συνήθειες των Ελλήνων, τα συμπεράσματα της οποίας θα ανακοινωθούν την Τρίτη. Με συγχωρείτε, αλλά αυτό το «ίση πρόσβαση στο βιβλίο» για όλους μου φαίνεται αστείο. Αφενός, επειδή στις μέρες μας οι πάντες έχουν πρόσβαση στο βιβλίο, εξίσου εύκολη όπως έχουν πρόσβαση στα ρούχα, στα παπούτσια, στις τροφές… Παντού υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο, και όπου υπάρχει έλλειψη, παντού υπάρχει Διαδίκτυο, όπου μπορείς εύκολα να αγοράσεις ή και να βρεις τσάμπα περιεχόμενο. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι η ίση πρόσβαση. Το θέμα είναι αν η κουλτούρα μας ευνοεί την ανάγνωση – κι αν η ανάγνωση πιάνει τόπο, αν δηλαδή κατανοούμε αυτά που επιλέγουμε, όσοι επιλέγουμε, να διαβάζουμε, αν μας βοηθούν στη ζωή μας κι αν βοηθούν και τους άλλους. Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν αγοράζουμε βιβλία, αλλά αν η σχέση μας με τα βιβλία δεν είναι φετιχιστική ούτε καταναλωτική, αλλά κάτι βαθύτερο.