Ψώνια στο σουπερμάρκετ

Στέκεται μπροστά στο ράφι με τις τροφές για γάτες. Και χαζεύει τις συσκευασίες. Πατέ με κουνέλι. Σολωμός σε σάλτσα από ζωμό πουλερικών. Σουπίτσα για γατούλες με ταλαιπωρημένο έντερο. Απογευματινά σνακ. Δεν κοιτάζει άλλο. Ξέρει ότι θα βρει και άλλα. Μοσχάρι σοταρισμένο με άγρια φρούτα του δάσους. Ρολό από φιλέτο λαβράκι γεμιστό με λαχταριστή κροκέτα τόνου, καπνισμένη αργά, συσκευασμένη προσεκτικά, σε ανακυκλωμένο χαρτί, από non binary εργάτες με διαδικασία που έχει μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα – έχει ακούσει ότι με κάτι τέτοια ταΐζουν τα αδέσποτα έξω από το MEΡΑ 25. Και στην κάτω αριστερή γωνία είναι η τροφή που μπαίνει στο καλάθι του νοικοκυριού. Πατέ βοδινής καρδιάς με καρότα. Εκατό γραμμάρια προς μισό ευρώ. Τώρα είτε τα καρότα ζυγίζουν 99 γραμμάρια, είτε το βόδι είναι το τελευταίο που έπιασε ο Μπάφαλο Μπιλ με το λάσο του. Ομως ο άνθρωπός μας το έβαλε στο καλάθι του. Δεν θα έχει μόνο η γάτα μία καινούργια γευστική εμπειρία. Θα έχουν όλοι. Διότι χάρη στο καλάθι του νοικοκυριού μαθαίνεις προϊόντα που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Κάτι μάρκες εντελώς άγνωστες, που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ και κοιτάζεις την τιμή για να δεις αν είναι σε ευρώ, λέβα ή ρούβλια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε σκοπό να πάει σουπερμάρκετ. Ομως οι πρωινές εκπομπές του επέβαλαν τον καταναγκασμό. Επρεπε σώνει και καλά να πάει να ψωνίσει. Λες και είναι Black Friday για μακαρόνια. Και πάνες ακράτειας. Αυτές είναι στα καλάθια όλων των σουπερμάρκετ. Πήρε πάνες ακράτειας. Δεν τις χρειάζεται. Ακόμα. Είναι όμως σε τιμή ευκαιρίας. Δεν βλάπτει να στοκάρεις και καμιά πάνα ακράτειας, δίπλα στο χαρτί υγείας. Μπορεί πάλι να είναι ο Αδωνις που, υποσυνείδητα, τον έστειλε να τις αγοράσει. Τον ακούει να μιλάει συνέχεια. Ακράτητος. Παντού, σε όλα τα κανάλια. Ενδεχομένως να μην είναι ένας άνθρωπος, να είναι πολλοί ίδιοι με την ίδια ταυτότητα. Κάποια στιγμή θα τον δει στον Πετρετζίκη να δίνει συνταγές με μακαρόνια Νο6. Και θα εμφανιστεί σε όλα τα διαφημιστικά break κρατώνας ένα γεμάτο καλάθι νοικοκυριού που θα έχει πάνω – πάνω τις πάνες ακράτειας, απευθύνοντας στο κοινό το προαιώνιο ερώτημα: «τα λιγουρεύεστε»;