Ετυχε να ‘μαι στο πατρικό μου όταν ανακοινώθηκε. Στην κουζίνα. Πάλευα να πετύχω μια ταραμοσαλάτα παραδοσιακή, όπως την έφτιαχνε ο παππούς μου, χωρίς πατάτες και ψωμιά, χωρίς καν μίξερ, χτυπώντας τα υλικά με την κουτάλα. Ακούω την είδηση στο ραδιόφωνο. Βγαίνω με λαδωμένα δάχτυλα στο σαλόνι. «Μάντεψε, μαμά, τι έγινε! Συνέλαβαν τον Ψ για…». Και τότε μένω μαλάκας. Συνειδητοποιώ ότι στον καναπέ μας κάθεται η δική του μάνα, η κυρία Βιολέτα, φιλενάδα της δικής μου. Καρφώνει τα μάτια της πάνω μου. «Γιατί τον συνέλαβαν;» ρωτάει με τον αυστηρό τόνο της καθηγήτριας – φιλόλογος ήταν, στο 6ο. «Για ποιον λόγο τον συνέλαβαν;» επαναλαμβάνει, με διατάζει ουσιαστικά να της το ανακοινώσω. «Για…» προφέρω τη φρικτή κατηγορία, το ειδεχθέστατο έγκλημα. Αρχίζει τότε η κυρία Βιολέτα να τρέμει. Σαν κρεμ καραμελέ σε δίσκο σερβιτόρου σε πλοίο εν ώρα φουρτούνας. Σαν τηλεόραση που έχει χάσει το σήμα και δείχνει σπασμένες εικόνες και χιόνια. Κάνει η δική μου να την αγκαλιάσει, «φέρε, Γιωργάκη, νερό!», μα η κυρία Βιολέτα την απωθεί, τινάζεται όρθια και τρέχει προς την εξώπορτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή