Η λίστα των υποκλοπών

Θέμα χρόνου ήταν να δημοσιοποιηθεί λίστα παρακολουθουμένων με το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator. Μη σου πω και πολύ άργησε. Διότι ήδη από τα τέλη Αυγούστου, όπως εγκύρως και εγκαίρως είχα ενημερώσει, στο μικρό χωριό των Αθηνών κυκλοφορούσε ότι δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στόχος της παρακολούθησης από το συστηματάκι των «πονηρών» με επικεφαλής τον «ανιψιό» Γρηγόρη Δημητριάδη και ενεργούμενα το κουμπαράκι του τον Λαβράνο, τον τέως αρχηγό της ΕΥΠ κ.λπ., υπάρχουν και άλλοι. Και είχα αναφέρει εμμέσως πλην σαφώς ότι θα είναι θαύμα αν όσα κυκλοφορούν για λίστες και… λίσταρχους, παραμείνουν κλεισμένα σε κάποιο συρτάρι, και δεν δουν μια μέρα το φως της δημοσιότητας. Οτι ο πρόεδρος Κυριάκος θα έχει «άγιο» ή ότι θα πρέπει να ανάβει πού και πού κανένα κερί. Διότι – σημείωνα με έμφαση δε – όσο η υπόθεση παραμένει στο επίπεδο της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη και ενός-δυο δημοσιογράφων, είναι διαχειρίσιμη (από τον Κυριάκο, και την κυβέρνησή του). Εχει υποστεί μεν μία ζημία, σε ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος που αισθάνεται αποστροφή για κάτι τέτοιες πρακτικές, αλλά κάτι άλλο θα συμβεί, και θα αποτρέψει το βλέμμα της κοινωνίας από ένα θέμα μάλιστα που δεν το καταλαβαίνει και καλά. Οχι, όμως, αν προκύψει κάτι άλλο, μια λίστα ας πούμε.

Και προέκυψε η λίστα. Τη δημοσίευσε η εφημερίδα «Documento», και παρά τις όποιες και όσες απορίες μπορεί να γέννησε σχετικά με το περιεχόμενό της (παρακολούθηση ας πούμε συζύγων υπουργών ή άλλων), η ουσία είναι ότι δημιούργησε μια αναστάτωση. Και προβληματισμό. Και ανησυχία. Και δεύτερες σκέψεις. Διότι ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που κυκλοφορούσε έντονα το τελευταίο διάστημα για παρακολουθήσεις πολιτικών, οικονομικών παραγόντων και δημοσιογράφων. Το οποίο αρνιόταν επίμονα η κυβέρνηση – και εξακολουθεί να αρνείται, ως μια τελευταία γραμμή άμυνας. Οπως άλλωστε φάνηκε και από τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου του Σαββάτου…

Το μαρτύριο της σταγόνας

Αλλά και από την άρνηση αυτή, πάλι προκύπτει ένα τεράστιο ζήτημα. Ακόμη και αν ο Βαξεβάνης κάθισε ένα βράδυ σπίτι του, και είπε «κάτσε ρε να φτιάξω μια λίστα με άτομα που ΠΙΘΑΝΟΝ παρακολούθησε η κυβέρνηση για να τους αναστατώσω», η έως και ενοχική στάση της κυβέρνησης, όλο το προηγούμενο διάστημα, τι άλλο από μια απόδειξη ότι «εδώ κάτι τρέχει», είναι; Από πού θέλεις να το πιάσουμε; Από τους ρυθμούς κουτσής χελώνας με τους οποίους προχωρεί η έρευνα (δικαστική και «τεχνική», για το ποιος διαθέτει και ποιος χειρίζεται το κατασκοπευτικό λογισμικό) για το θέμα της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη και των δημοσιογράφων; Από την «ετσιθελική» άρνηση να εμφανιστούν ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής και της PEGA το «κουμπαράκι» του Γρηγόρη (Δημητριάδη), ο ίδιος και όσοι εμπορεύονται το παράνομο σύστημα; Ή από την ίδια στάση απέναντι στην Επιτροπή PEGA; Από το γεγονός ότι ενώ ξέρουν ποιος το έχει το λογισμικό, δεν έχουν προχωρήσει στο αυτονόητο, που είναι η παραπομπή του στη Δικαιοσύνη, με βαριές κατηγορίες;

Και πάμε τώρα στα ειδικότερα. Πόσο σώφρον είναι να αρνείσαι την ύπαρξη αυτού του καταλόγου, όταν υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δούμε το επόμενο διάστημα δημοσιευμένους διαλόγους των θυμάτων της παρακολούθησης με φιλικά τους πρόσωπα ή συνεργάτες τους;

Και αφήνω κατά μέρος αυτόν καθ’ εαυτόν τον κατάλογο, που δημοσίευσε η εφημερίδα. Φέρει 33 ονόματα. Αλλά η «πιάτσα» βοά ότι ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει 106 ονόματα. Και προφανώς αυτός, ΑΥΤΟΣ λέω, που διοχέτευσε τα συγκεκριμένα 33, ασφαλώς και δεν έχει κανένα πρόβλημα να «σπρώξει» με την ίδια μέθοδο και τα υπόλοιπα 73. Διαμιάς ή σε δόσεις – που ταιριάζει περισσότερο και με το μαρτύριο της σταγόνας.

Τα «ατού» και η ασυλία

Αρα, το να υποστηρίζεις από την πλευρά σου, προς ενίσχυση των αποριών που γέννησε η συγκεκριμένη, προφανώς τμηματική, δημοσιοποίηση ότι πώς είναι δυνατόν να παρακολουθούνται υπουργοί της κυβέρνησης, και όχι ας πούμε – αν ο Μητσοτάκης είναι εκείνος που είχε δώσει τη σχετική εντολή για τους υπουργούς του – ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι μια εξ ολοκλήρου λαθεμένη προσέγγιση στο θέμα.

Διότι ΑΥΤΟΣ που προφανέστατα διοχέτευσε τη λίστα, κρατάει «μυστικά και ντοκουμέντα». Και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατρέψει όλα όσα υποστηρίζεις, διαμιάς. Το έγραφα και το Σάββατο (σε ένα κείμενο το οποίο για λόγους που έχουν να κάνουν με την έκδοσή μας, είχε γραφεί Πέμπτη μεσημέρι, πριν καν προκύψουν οι πληροφορίες για τη λίστα του Κ. Βαξεβάνη), ότι το παλικάρι «διαθέτει ατού» στα χέρια του. Το επιβεβαίωσε με το προειδοποιητικό μήνυμα που έστειλε ότι τους «έχει». Πόσους, ποιους, και κυρίως πώς τους «έχει», αυτό θα το δείξει η νεκροψία, η οποία εξ όσων αντιλαμβάνομαι (δεν επιθυμώ να υποδυθώ τον μάντη Τειρεσία, αλλά…) δεν θα βραδύνει. Είναι θέμα ημερών ή εβδομάδων. Εκτός κι αν υπάρξει κάποιου είδους «διαχείριση» όπως ΑΠΑΙΤΕΙ ο… «διοχετευσίας», από μέρους εκείνων που αποφασίζουν για την τύχη του.

Αυτό, χωρίς να αποκλείω – καθόλου δε!! – την πιθανότητα, ΑΥΤΟΣ που κατέχει τη λίστα, να διοχέτευσε ένα τμήμα της στο πιο επώνυμο αντιπολιτευόμενο την κυβέρνηση μέσο ενημέρωσης, προκειμένου να διαπραγματευτεί και να εξασφαλίσει δι’ αυτού του τρόπου ενός είδους ασυλία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε τον ξέρουν και τους ξέρει – καλά…

Διαλεύκανση άμεσα

Καταλήγοντας, θα επαναλάβω εδώ απόσπασμα ενός κειμένου μου, το οποίο είχε δημοσιευθεί τον Ιούλιο, δύο ημέρες μετά την καταγγελία στον Αρειο Πάγο, του Νίκου Ανδρουλάκη, ότι τον παρακολουθεί η ΕΥΠ:

«Είναι δελεαστικό να γνωρίζει κανείς τι κάνει ένας πολιτικός. Πώς κινείται, με ποιον μιλάει, τι λέει, για ποιον λέει, και πώς εν τέλει προτίθεται να κινηθεί στην πορεία. Ή ένας επιχειρηματίας. Ή ένας δημοσιογράφος. Είναι δελεαστικό, για όποιον έχει συμφέρον να γνωρίζει. Στις ημέρες μας, η πληροφορία με αυτό ή με παρεμφερές περιεχόμενο, έχει αξία ανεκτίμητη. Και όσο και αν οι κοινωνίες έχουν προοδεύσει, έχουν εξελιχθεί, έχουν αναδιαμορφωθεί με βάση την ιλιγγιώδη πρόοδο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, εντούτοις η βάση της υπόθεσης αυτής, παραμένει η ίδια από αρχαιοτάτων χρόνων.

“Γνωρίζω”, άρα έχω ένα τουλάχιστον πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου μου ή έναντι αυτού που δυνητικά θα μπορούσε να με βλάψει, να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Με ενδιαφέρουν δε όλοι. Ακόμη και εκείνος που δεν είναι αρκετά υποστηρικτικός προς εμένα, παρότι είναι θεωρητικά “δικός” μου».

Η επανάληψη έχει έναν και μόνο στόχο: να κινητοποιήσει τον Πρωθυπουργό της χώρας, και να καταλάβει επιτέλους ότι αν δεν προχωρήσει ΑΜΕΣΑ η διαλεύκανση αυτής της σκοτεινής – εξ αντικειμένου – υπόθεσης, χωρίς τις βλακώδεις επικλήσεις του απορρήτου και της προστασίας των εθνικών συμφερόντων, η χώρα θα σέρνεται για μήνες ως τις εκλογές σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, βουτηγμένη ως τον λαιμό στην καχυποψία, τον φόβο και την αμφιβολία που γεννά ο βόρβορος των μυστικών υπηρεσιών. Ελπίζω ότι αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο δεν το αντέχει ούτε ο ίδιος, ούτε η χώρα…