Η Κωνσταντίνα Κούνεβα θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τη στιγμή που άλλαξε τη ζωή της: «Είδα έναν άνθρωπο σκυμμένο, σαν να πονούσε το στομάχι του. Την ώρα που πήγα να τον ρωτήσω αν είναι καλά, εκείνος σηκώθηκε και μου έριξε βιτριόλι. Από την έκπληξη, το στόμα μου έμεινε ανοιχτό και το υγρό μπήκε μέσα».Ηταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 22ας Οκτωβρίου 2008 και η συνδικαλίστρια και εργαζόμενη στην καθαριότητα των σταθμών του ΗΣΑΠ, ως υπάλληλος της εταιρείας «ΟΙΚΟΜΕΤ», δέχθηκε την επίθεση καθώς περπατούσε από τον σταθμό των Πετραλώνων προς το σπίτι της. «Εκείνος έτρεξε. Ετρεξα πίσω του και του μιλούσα, να καταλάβω ποιος είναι, αλλά αυτός ανέβηκε στη μηχανή και έφυγε», λέει, υποστηρίζοντας πως ο δράστης είχε μελετήσει το μέρος και είχε σχεδιάσει λεπτομερώς την επίθεση.

Το 2013, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά αποφάσισε υπέρ της, καταλογίζοντας ευθύνες στην εταιρεία και ορίζοντας αποζημίωση 250.000 ευρώ. Το 2016, ωστόσο, η πρωτόδικη απόφαση ακυρώθηκε από το Μονομελές Εφετείο Πειραιά. Ο εργοδότης ζητά πίσω τα χρήματα της αποζημίωσης, αλλά η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχει προσβάλει την απόφαση στην Ελλάδα, ενώ έχει παραπέμψει την υπόθεση και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Σήμερα, μόνο της εισόδημα είναι μια πενιχρή αναπηρική σύνταξη ύψους 635 ευρώ, που δεν της επιτρέπει να συνεχίζει κανονικά τις θεραπείες που τη βοήθησαν να σταθεί όρθια και να αντιμετωπίσει τα τραύματά της. «Πρέπει να μάθεις να έχεις υπομονή και επιμονή, γιατί είναι μια εξοντωτική διαδικασία». Ζει με μισό μάτι και μισή φωνητική χορδή, ενώ κι άλλα όργανά της έχουν καεί. «Εμαθα από την αρχή να μιλάω, να αναπνέω, να κινούμαι. Κοιμάμαι καθιστή και πονάω όταν είμαι κουρασμένη ή αν δεν έχω πιεί αρκετά υγρά», περιγράφει.  

Από το 2014 ως το 2019 ήταν ευρωβουλεύτρια εκλεγμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και ποτέ δεν υπήρξε μέλος του κόμματος. Ως μέλος της Ευρωβουλής εργάστηκε πάνω σε μια πρόταση για να λυθεί το ζήτημα των καθαριστριών, που συχνά εργάζονται χωρίς να δηλώνονται. «Η έκθεση για το οικιακό προσωπικό, που ψηφίστηκε στην ολομέλεια, υιοθετήθηκε στην Ισπανία, αλλά στην Ελλάδα δεν έχει γίνει κάτι», διαπιστώνει με πικρία.