Ο Κώστας και η Ιωάννα Τριανταφυλλίδη από το Μακροχώρι Ημαθίας απέκτησαν τέσσερα αγόρια. Οταν ο Γιάννης, ο μεγάλος, έφυγε για τη μοιραία εκδρομή στην Αθήνα, ο Χαράλαμπος, ο μικρότερος, ήταν μόλις δύο μηνών.

Ολη η τάξη περίμενε πώς και πώς την ολιγοήμερη απόδραση στην πρωτεύουσα. Πολλοί μαθητές, μάλιστα, είχαν τηλεφωνήσει στους δικούς τους για να πουν ότι περνούσαν υπέροχα και ότι σύντομα θα ήταν πίσω. Τίποτα δεν προμήνυε το μέγεθος της τραγωδίας που θα ακολουθούσε. «Ημουν βάρδια στο εργοστάσιο και στην αρχή δεν κατάλαβα ότι πρόκειται για τα δικά μας παιδιά. Μετά άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο. Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για τη Λάρισα. Οταν ξεκινήσαμε δεν ξέραμε ποια παιδιά είχαν φύγει. Εμαθα ότι ο Γιάννης μας ήταν μεταξύ των νεκρών με τον πιο σκληρό τρόπο, τον αναγνώρισε ο αδελφός του από την τηλεόραση. Από τα παπούτσια του! Πέρασαν 20 χρόνια, έγινε 34 χρόνων, και το κουβαλάει ακόμα. Είναι ένας πόνος που δεν περνάει ποτέ» αναφέρει ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.

Ηταν 13 Απριλίου του 2003. Μια νταλίκα κατέβαινε από τον Εβρο στην Αθήνα φορτωμένη νοβοπάν. Σε μια στροφή στην κοιλάδα των Τεμπών το φορτηγό εξετράπη της πορείας του και συγκρούστηκε με το πούλμαν που μετέφερε τους μαθητές λυκείου. Τα νοβοπάν το έκοψαν στα δύο. Η αντίδραση του διοικητή της Τροχαίας Λάρισας, όπως αποτυπώθηκε σε πλάνα της εποχής, είναι χαρακτηριστική: «Είναι κόλαση. Εχουμε παιδιά νεκρά» φώναζε εμβρόντητος.

«Μας δίνει μεγάλη χαρά που θυμόσαστε τα παιδιά μας. Αλλά σας παρακαλώ μη δείχνετε τις εικόνες του δυστυχήματος, δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Δείξτε τα παιδιά μας χαρούμενα, ζωντανά, όχι τα λεωφορεία, τα παιδιά μας τραυματισμένα και τα ασθενοφόρα», λέει από την πλευρά της η μητέρα του.

Ο Γιάννης «έφυγε» μαζί με την ξαδέλφη του Χριστίνα. Στην τελευταία φωτογραφία από την εκδρομή είναι οι δυο τους μπροστά στη Βουλή. Ταΐζουν χαμογελαστοί τα περιστέρια. «Ηταν “αυτοκόλλητοι” από την ημέρα που γεννήθηκαν» θυμάται ο πατέρας του.

Επτά χωριά βυθίστηκαν εκείνο το βράδυ στο πένθος. Το Μακροχώρι Ημαθίας θρήνησε 11 από τα 21 παιδιά. «21 κατηγορώ» ήταν ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» την επομένη. «Για τα παιδιά που επέζησαν δεν είναι εύκολο. Μεγάλωσαν, σπούδασαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά κι ακόμα δεν μπορούν να το βγάλουν από την ψυχή τους…».