Eνα αφανισμένο πτηνό αναστατώνει τις ετοιμασίες γάμου σε μία ήδη ταραγμένη οικογένεια, την οποία τριγυρίζουν νέοι άνθρωποι του μόχθου, πρόσφυγες και μετανάστες και άλλοι χαρακτήρες των μοντέρνων καιρών που ξαναμοιράζουν την τράπουλα της ταυτότητας και της κοινωνικής συνθήκης. Κάτι φυσιολογικό δηλαδή για τον Πάνο Κούτρα, ο οποίος συνταίριαξε στη νέα του ταινία, το «Dodo», μαύρα φεγγάρια και φωτεινά όνειρα αυξάνοντας τα κινηματογραφικά παραμύθια ενηλίκων στα οποία επιδίδεται από το 1999 παρουσιάζοντας την «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά», την «Αληθινή ζωή», (2004), την προχωρημένη «Στρέλλα» (2009) που η χρηματοδότησή της απορρίφθηκε δύο φορές από το Κέντρο Κινηματογράφου και το «Xenia» (2014). Αυτή η ταινία ενηλικίωσης που ταξίδεψε σε αρκετά φεστιβάλ του εξωτερικού προετοίμασε και τη φαντασμαγορική εμφάνιση του σκηνοθέτη μαζί με όλο το κάστινγκ του «Dodo» στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ Καννών τον περασμένο Μάιο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή