NON PAPER

Ο θάνατος μάς πάει πολύ

Συνέβη πριν από λίγα χρόνια, στην πρώτη άνθηση των σόσιαλ μίντια, όταν διάφοροι και διάφορες προσπαθούσαν να δημιουργήσουν, με τις αναρτήσεις τους, ένα προφίλ που θα τους εξασφάλιζε και μια πιο χειροπιαστή επαγγελματική καριέρα (άσχετο αν οι περισσότεροι από αυτούς μείνανε μόνο στο προφίλ το οποίο, τελικά, περιόρισε την «καριέρα» τους). Μια μέρα λοιπόν – ή, μάλλον, μια νύχτα – ο Μάνος Ελευθερίου, μετά από έντονους πόνους και δυσφορία, μεταφέρθηκε επειγόντως σε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ο Μάνος μας πάθαινε πανικό με τέτοιες κρίσεις. Ενώ, από την άλλη, ο σεβασμός και η εκτίμηση που είχε για την ιατρική επιστήμη έκανε τους κουράντε γιατρούς του καλούς του φίλους. Και τα νοσοκομεία, όποτε υπήρχε ανάγκη, «σπίτι» του. Παράλληλα, ο σπάνιος αυτός άνθρωπος είχε μια πολύ χαρακτηριστική έκφανση της «επαρχιώτικης συστολής» του που δεν του επέτρεπε να μιλάει για τις αρρώστιες και τα προβλήματα της υγείας του. Το θεωρούσε μικροπρεπές. Και δεν του άρεσε καθόλου να τον λυπούνται.