Το VAR και η αλήθεια για το πέναλτι

Είναι γεγονός πως από τότε που ήρθε στην (ποδοσφαιρική) ζωή το VAR, ο λεγόμενος «ηλεκτρονικός διαιτητής», υπήρξε σταθερή στόχευση προκειμένου να αναπτυχθεί παραπάνω η πεποίθηση για τη δικαιοσύνη στους αγωνιστικούς χώρους. Προέκυψε, άραγε, αυτό κατά τα προηγούμενα χρόνια; Αναμφισβήτητα, ναι. Κι αυτό γιατί με τη χρήση της τεχνολογίας, ο κόσμος είχε άμεση άποψη για το τι είναι σωστό και τι λάθος, οι ρέφερι μπορούσαν να αλλάξουν μια λανθασμένη απόφασή τους πολύ σύντομα, οφσάιντ γκολ πλέον σπάνια σημειώνονται, ενώ και οι φάσεις με τα πέναλτι κατά ένα μεγάλο ποσοστό μοιάζουν ξεκάθαρες. Υπάρχει, ωστόσο, το «αλλά». Και είναι η ιστορία της τελευταίας φάσης του πρόσφατου ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Το στιγμιότυπο με τη μονομαχία Αβιλα – Ιωαννίδη που εξελίχθηκε σε μια πλάνη για τις «ικανότητες» του VAR να βοηθά τον εκάστοτε διαιτητή. Γιατί ένεκα του ριπλέι που προσφέρεται πλέον στο πιάτο, γίνεται μια κακή, κάκιστη καλύτερα χρήση, οπότε δίδονται παραβάσεις για «ψύλλου πήδημα», μόνο και μόνο επειδή υπάρχει επαφή ή επειδή οι διαιτητές οχυρώνονται πίσω από την τεχνολογία και εκεί εξαντλούν όλη την αυστηρότητά τους. Δεν είναι έτσι – καθόλου αυτό δεν είναι το πνεύμα του νομοθέτη.