Αντιφατικές επιλογές

Στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός ανήγγειλε δύο μάλλον αντιφατικές αποφάσεις, μία θετική και μία προβληματική. Η θετική αφορά την εξαγγελία για «το άνοιγμα της Ελλάδας προς τη Λιβύη» για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών (υφαλοκρηπίδας, Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης – ΑΟΖ και αναποφεύκτως οριοθέτησης χωρικών υδάτων). Οπως ορθώς είπε ο Πρωθυπουργός, «Ελλάδα και Λιβύη έχουν ακτές οι οποίες βρίσκονται απέναντι η μία από τις άλλες. Είναι φυσικός συνομιλητής μας η Λιβύη». Οντως, και το γεγονός ότι η διαδικασία οριοθέτησης που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1990 δεν μπόρεσε να καταλήξει σε αποτέλεσμα οφείλεται και σε κάποιες μαξιμαλιστικές μας θέσεις. Αλλά πάντως αυτή είναι η ενδεδειγμένη προσέγγιση μετά την παράνομη οριοθέτηση Τουρκίας – Λιβύης και όχι η ανακήρυξη αυτή τη δεδομένη στιγμή της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Αρκεί βεβαίως να συμπράξει η κυβέρνηση της Τρίπολης/Λιβύης στο άνοιγμα της διαδικασίας που μπορεί να καταλήξει στη διεθνή Δικαιοσύνη (ΔΔΧ).