«Δεν φοβάμαι ότι οι πιο ψαγμένες εκθέσεις θα αποθαρρύνουν το κοινό»

Αναζήτησα τη Συραγώ Τσιάρα με το βλέμμα μέσα στη μεγάλη σάλα του Agora Select και την εντόπισα να έχει επιλέξει ένα ήσυχο τραπέζι προς την πλευρά της Πινακοθήκης, παρά το γεγονός ότι το εμβληματικό κτίριο που αποτελεί το νέο της «σπίτι» δεν είναι ορατό από το παράθυρο, καθώς κρύβεται από το ογκώδες υπό ανακαίνιση Χίλτον. Λίγες στιγμές αργότερα καθόμουν απέναντι στη μόλις τεσσάρων μηνών διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, κι εκείνο που συνειδητοποίησα και μοιράστηκα μαζί της αμέσως ήταν ότι ίσως ήταν η πρώτη φορά που το όνομά της συνοδευόταν από έναν μόνο τίτλο. Ως τώρα οι ιδιότητές της αποτελούσαν πονοκέφαλο για τους δημοσιογράφους καθώς το 2019 επί παραδείγματι είχε βρεθεί παράλληλα να διατελεί από αναπληρώτρια διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Πειραματικού Κέντρου Τεχνών του MOMus και επικεφαλής στην Μπιενάλε Θεσσαλονίκης έως μεταβατική συνδιευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και εθνική επίτροπος στην Μπιενάλε της Βενετίας, ενώ και σε άλλες περιόδους της καριέρας της έχει βρεθεί σε περισσότερες από μία επιτελικές θέσεις. Πώς είναι η ζωή της πλέον με μόνο ένα καρπούζι κάτω από τη μασχάλη; «Την πάτησα κι εγώ, όπως κι εσείς», λέει γελώντας. «Νόμιζα ότι η Εθνική Πινακοθήκη είναι ένα πράγμα και ανακάλυψα ότι είναι πολύ περισσότερα. Αστειεύομαι. Γνώριζα ότι είναι ένας πολυδιάστατος ενιαίος οργανισμός, αλλά είναι τόσο μεγάλος που σίγουρα πρέπει να του αφοσιωθείς. Δεν χωράνε παράλληλοι δρόμοι, προς το παρόν τουλάχιστον», συνεχίζει η ιστορικός τέχνης που γεννήθηκε πριν από 54 χρόνια στη Λάρισα.