Ο Διχασμός μετά την εκτέλεση των Εξι

Από την αντιβενιζελική πτέρυγα ο Ιωάννης Μεταξάς αρχικά δεν αντέδρασε στις συλλήψεις των ηγετών του αντιβενιζελισμού, καθώς εμμέσως τους είχε υποδείξει μέσω του Τύπου ως υπευθύνους της καταστροφής, ενώ και ο ίδιος πίστευε ότι έπρεπε να τιμωρηθούν. Ο Γεώργιος Β’ βρισκόταν απολύτως απομονωμένος στο Τατόι περιστοιχισμένος από εχθρούς που είχαν ήδη προτείνει την άμεση εκθρόνισή του στις πρώτες επαφές τους με τον άγγλο πρέσβη (1). Ουσιαστικά δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή με κανέναν αντιβενιζελικό πολιτευτή, καθώς οι επαφές του ελέγχονταν και ως ένα σημείο καθορίζονταν από την Επαναστατική Επιτροπή. Ο Γούναρης προσπάθησε να του στείλει ένα μήνυμα μέσω του Θεόδωρου Τουρκοβασίλη στο οποίο του ζητούσε αν οι κατηγορούμενοι καταδικάζονταν να τους απονείμει χάρη και να επιμείνει μέχρι παραίτησης. Ο Τουρκοβασίλης προσπάθησε να συναντήσει τον Γεώργιο είτε φανερά είτε μυστικά για να του επιδώσει το μήνυμα, αλλά αυτό κατέστη αδύνατο (2). Ο Μεταξάς είχε παραμείνει ο μοναδικός σύμβουλος του Γεωργίου με τακτικό σύνδεσμο για τη μυστική επικοινωνία τους τον απόστρατο συνταγματάρχη Πυροβολικού Δημήτριο Βούλτσο (3). Αλλωστε ο Μεταξάς συνδεόταν με παλαιά προσωπική φιλία με τον Γεώργιο ήδη από το 1907, όταν είχε αναλάβει τη στρατιωτική του εκπαίδευση. Μέσω του Βούλτσου, υπέδειξε στον Γεώργιο να μην παραιτηθεί λόγω των εκτελέσεων, καθώς και δεν θα τις αποσοβούσε αλλά και θα άφηνε τη χώρα χωρίς Ανώτατο Αρχοντα σε μια κρίσιμη συγκυρία (4).