Μια συγκυρία, όπως η διάκριση με το Κρατικό Βραβείο Κύπρου Λογοτεχνίας για Μεγάλα Παιδιά και Εφήβους, «επανασυστήνει» το βιβλίο της Αντρης Αντωνίου «Φωτογραφίες σε μαύρο φόντο» (εκδ. Πατάκη, 2021). Την ίδια στιγμή υπενθυμίζει – σε εμάς τους δημοσιογράφους, αλλά και τους αναγνώστες – ότι αρκετοί τίτλοι, που πιθανότατα αφουγκράζονται την εποχή μας, περνούν απαρατήρητοι μέσα στον επικοινωνιακό θόρυβο. Η συγκυρία στη συγκεκριμένη περίπτωση αποκτά διπλή διάσταση, καθώς, όπως αναφέρεται και στο σκεπτικό της βράβευσης: «Το βιβλίο εστιάζει στον βαθιά τραυματισμένο ψυχισμό της δεκαεξάχρονης Αμαλίας, που στα οκτώ της χρόνια βίωσε τη σεξουαλική κακοποίηση από τον σύντροφο της μητέρας της. Σε μια κλειστοφοβική, μη γραμμική αφήγηση, η πληγωμένη έφηβη του σήμερα συναντά διαρκώς τον οκτάχρονο εαυτό της, ξαναζώντας τους εφιάλτες του παρελθόντος της. Δίπλα της κινούνται μια σειρά από ετερόκλητες φιγούρες∙ ανεπαρκείς γονείς, απόντες συνομήλικοι και ο μικρός Ορφέας, ο μόνος που φαίνεται να μπορεί να την ανασύρει από τα ζοφερά σκοτάδια του δικού της Αδη». Αναζητήσαμε τη συγγραφέα για το περιεχόμενο του βιβλίου που, δυστυχώς, ανήκει στην εποχή του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή