Περί λαϊκών δικαστηρίων

Γράφω αυτό το άρθρο επειδή την περασμένη εβδομάδα μού τηλεφώνησαν δημοσιογράφοι από τέσσερις τηλεοπτικούς σταθμούς για να «σχολιάσω» τη σύλληψη του συγγραφέα παιδικών βιβλίων ο οποίος κατηγορείται για χρήση παιδικής πορνογραφίας. Δεν είχα τίποτα να πω. Οι κατηγορίες θα επαληθευτούν ή θα απορριφθούν στο δικαστήριο: δεν είμαι ούτε αστυνομικός, ούτε δικαστής, ούτε δικηγόρος, ούτε κουτσομπόλης γείτονας. Οι νόμοι προβλέπουν συγκεκριμένες διαδικασίες μέσω των οποίων θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Η μοναδική χρησιμότητα της δημοσιοποίησης του γεγονότος είναι ότι μηδενίζονται οι πιθανότητες να συγκαλυφθεί το έγκλημα σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος έχει υψηλές γνωριμίες με τις οποίες θα μπορούσε να επηρεάσει τη λειτουργία των θεσμών. Δεν ξέρω αν συμβαίνουν τέτοια πράγματα· ίσως συμβαίνουν, ίσως όχι.