Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ έχουν πέραν του εσωτερικού – για τη μεγάλη υπερδύναμη – και διεθνή αντίκτυπο. Η νίκη των Δημοκρατικών δεν απομειώνει μόνο τον Τραμπ και το λαϊκιστικό ρεύμα που εκείνος συμβολίζει εμπράκτως. Δίνει τη δυνατότητα και στους Δημοκρατικούς για αναδιοργανωθούν, αλλά και να διασφαλίσουν το υπόλοιπο της διακυβέρνησης Μπάιντεν σε ένα ασφαλές και μη αμφισβητούμενο πλαίσιο. Ομως η έκβαση ετούτη έχει αντίκτυπο και στα δικά μας, και ειδικότερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και μάλιστα σε μια φάση όξυνσης από τη μεριά της Αγκυρας.

Είναι σημαντικό πως ο Ρετζέπ Ταγέπ Ερντογάν δεν βρίσκει – βάσει του αποτελέσματος – περαιτέρω συμμάχους στις ΗΠΑ, ενώ οι ελληνικές θέσεις αποκτούν νέες στέρεες φωνές υποστήριξης. Περισσότερο από ποτέ, ένα μέρος της επιτυχούς διπλωματίας περνά και από το πόσους φίλους και εχθρούς μετράς σε άλλες χώρες, πολύ περισσότερο μιας υπερδύναμης όπως οι ΗΠΑ, με διαρκές και σταθερό ενδιαφέρον για την περιοχή μας. Τα παραπάνω δεν αναιρούν τη ζωηρή ενεργοποίηση όλων των όπλων μας κατά του τουρκικού αναθεωρητισμού ή του περαιτέρω εξοπλισμού του θορυβώδους γείτονα.

Δεν πρέπει να εφησυχάζουμε με την «καλοσύνη των ξένων», αλλά να κινητοποιούμε όλες μας τις συμμαχίες και δράσεις. Δεν είναι όμως αμελητέο πως οι ΗΠΑ δεν βγαίνουν με ανατροπές από τις ενδιάμεσες εκλογές τους. Και δεν είναι λίγο πως για παράδειγμα ο Μπομπ Μενέντεζ παραμένει πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, σταθερός σύμμαχος των ελληνικών θέσεων.