Πρώτα απ’ όλα γιατί «κορίτσι» μια γυναίκα που έφυγε σε ηλικία 78 ετών; Διότι αυτό ήταν η Μίνα Αδαμάκη. Ενας άνθρωπος που δεν έχασε, μέχρι το τέλος, την «πολυτέλεια» της έκπληξής της, που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με τα δεδομένα. Ενίοτε, μέχρι σουρεαλισμού. Σαν να ήταν από πάντα περιχαρακωμένη στον δικό της εφηβικό και κάπως μελαγχολικό κόσμο. Από εκείνες τις παραστάσεις με το Ελεύθερο Θέατρο (όπου την είχα πρωτοδεί) έως τη «Φαίδρα», σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, που ήταν η τελευταία της παράσταση. Χαρακτηριστικό που, αν έκανε κάποια άλλη, μη καλλιτεχνική δουλειά, ίσως και να ήταν ανασταλτικό. Εχω την εντύπωση όμως ότι αυτό ακριβώς το στοιχείο έδινε στην ηθοποιό Αδαμάκη την ιδιαιτερότητά της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή