«Οι παρακολουθήσεις έχουν στοιχίσει στον Μητσοτάκη περισσότερο στο εξωτερικό παρά εδώ», έλεγε πριν από τρεις εβδομάδες κυβερνητικός παράγοντας σε συνομιλητή του. Και είχε δίκιο. Τότε. Η πρώτη πράξη του έργου – αυτή που ξεκίνησε με την παραίτηση του chief of staff του Μαξίμου – είχε κάνει περισσότερη εντύπωση στους εκτός ελληνικών συνόρων. Τα ευρωπαϊκά μάτια ήταν εκείνα που όταν κοιτούσαν την κυβέρνηση δεν έβλεπαν πια μόνο το μεταρρυθμιστικό προφίλ το οποίο είχε φιλοτεχνήσει για τον εαυτό της, αλλά εστίαζαν την προσοχή τους και στο είδωλο που αντικατόπτριζαν οι αποκαλύψεις του Αυγούστου για τη «νόμιμη επισύνδεση». Τώρα, όμως, ενώ τα δημοσιεύματα βγαίνουν το ένα μετά το άλλο, οι υποκλοπές δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν πλέον σαν ένα πρόβλημα εξωτερικού. Γιατί, ακόμη κι αν η επίδρασή τους στα συνολικά δημοσκοπικά νούμερα αποδειχθεί τόσο μικρή όσο στην αρχική τους φάση, ενέχουν ένα κίνδυνο σίγουρα μεγαλύτερο απ’ την πτώση των νεοδημοκρατικών ποσοστών στα όρια του στατιστικού λάθους: τον κίνδυνο να αλλάξει τελικά το βλέμμα με το οποίο εξετάζουν κυβέρνηση και Πρωθυπουργός οι θετικά διακείμενοι απέναντί τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ