Ισως το μυστικό της παραγωγικότητας του Γιώργου Δερτιλή, του διαπρεπούς ιστορικού που εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της Νεοελληνικής Ιστορίας, να ήταν το γεγονός ότι ξεκίνησε αργά. Το εξηγεί ο ίδιος (στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Συνειρμοί, μαρτυρίες, μυθιστορίες») πως υποχρεώθηκε να καθυστερήσει τις σπουδές του, ασχολούμενος με τη σωτηρία της οικογενειακής εμπορικής επιχείρησης (είχαν την αντιπροσωπεία των «Parker»). Μπορεί, λοιπόν, να ήταν ο χαμένος χρόνος εκείνο που τον κέντριζε να μένει αφοσιωμένος στην έρευνα και να προχωρεί, χωρίς χασομέρια για δημόσιες σχέσεις και πανεπιστημιακή πολιτική. Για τον ίδιο λόγο, πιστεύω, παραιτήθηκε από τη θέση του στο ΕΚΠΑ, περί το 2000, όταν πια η επέλαση των βαρβάρων είχε εγκαταστήσει το δικό της καθεστώς στα ελληνικά πανεπιστήμια, και έφυγε για να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή