Είναι εντυπωσιακό: ενώ κάθε μέρα που περνάει το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών προκύπτει όλο και πιο ερεβώδες, ο Πρωθυπουργός και το Μέγαρο Μαξίμου όχι μόνο δεν μπαίνουν στην ουσία των ευθυνών και των οφειλόμενων απαντήσεων, αλλά γίνονται όλο και πιο επιθετικοί. Αρχικά, επέμεναν να το αντιμετωπίζουν ως μια δήθεν… μικρή παρασπονδία που διευθετήθηκε με την καρατόμηση ενός ανιψιού και ενός διοικητή της ΕΥΠ και έτσι τώρα πάει και πέρασε και πάμε παρακάτω. Τώρα έχουν αλλάξει επίπεδο: άρχισε το γνωστό παλιό παραμύθι: λένε αυτό που όποτε το ακούς ξέρεις πια με βεβαιότητα ότι πίσω του κρύβεται σοβαρή ενοχή: τα περίφημα «ντόπια και ξένα εξωθεσμικά κέντρα», όπως τα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο μέγας εισηγητής της εν λόγω θεωρίας στην ελληνική μεταπολιτευτική πολιτική ζωή, του οποίου ξαφνικά, όλως παραδόξως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται μαθητής και οπαδός.

Αυτά τα κέντρα έχουν βάλει, λέει, στο μάτι να εκβιάσουν τον Πρωθυπουργό. Ομως εκείνος, όπως είπε τη Δευτέρα μιλώντας στο κόμμα του, «δεν μασάει». Αραγε τα διαβάζει πριν τα πει ή του τα γράφουν και τα εκφωνεί πριν προλάβει να τα κατανοήσει; Το μόνο εξωθεσμικό είναι αυτό που έγινε μέσα στο ίδιο του το γραφείο. Και αυτή είναι η ουσία που καθιστά το σκάνδαλο των υποκλοπών ένα από τα σοβαρότερα της Μεταπολίτευσης. Είναι ότι στήθηκε ένας άγριος παρακρατικός μηχανισμός παρακολουθήσεων στην καρδιά, στο επίκεντρο της εξουσίας. Εν έτει 2021. Αυτό είναι το εξωθεσμικό, το εξοργιστικό και το τραγικό για τη δημοκρατία. Και το άλλο εξωθεσμικό είναι ο τρόπος με τον οποίο ακυρώθηκε ουσιαστικά κάθε έλεγχος που έπρεπε να γίνει από την αρμόδια κοινοβουλευτική Αρχή: η Βουλή απονεκρώθηκε, δεν διαδραμάτισε τον ρόλο της και έγραψε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της, που δύσκολα θα ξεπλυθεί. Και, φυσικά, το άλλο εξωθεσμικό των ημερών λέγεται «υπόθεση Πάτση». Και πολλοί είναι τώρα εκείνοι που αναρωτιούνται πλέον, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα, και το πού πραγματικά πήγαν όλα αυτά τα λεφτά.

Η στάση που έχει υιοθετήσει ο Πρωθυπουργός υπάγεται στο δόγμα «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Ομως, εδώ, αυτή η μέθοδος δεν λειτουργεί. Τέτοιου είδους «επιχειρήσεις» σαν αυτές τις υποκλοπές, που στρέφονται ευθέως εις βάρος της λειτουργίας της δημοκρατίας και που παραπέμπουν σε μοντέλα του μετεμφυλιακού κράτους, δεν είναι δυνατόν ούτε να γίνουν αποδεκτές ούτε να ξεπεραστούν επειδή έτσι βολεύει εκείνους που τις σχεδίασαν και τις έθεσαν σε λειτουργία. Οποιοι κι αν είναι. Η απέλπιδη προσπάθεια για συγκάλυψη και για απάντηση με επιθετικότητα και με αλλαγή ατζέντας έχει ήδη αποτύχει. Και, όπως εδώ υποστηρίζεται από την πρώτη στιγμή του σκανδάλου, κάθε ώρα που περνάει, το κλίμα για τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση θα γίνεται διαρκώς δυσμενέστερο. Γι’ αυτό άλλωστε έκανε και μεγάλο πολιτικό λάθος που δεν πήγε αμέσως σε εκλογές (κάτι που ζητούσε έντονα η αντιπολίτευση) ώστε να περιορίσει τις απώλειές του, που θα διευρύνονται διαρκώς.

Η ΝΔ διατηρεί προβάδισμα. Ομως αυτό πλέον μειώνεται συνεχώς και η δυναμική των πραγμάτων δεν πρόκειται να αντιστραφεί. Η κυβέρνηση έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, οι εξηγήσεις της είναι ανύπαρκτες και η κριτική διευρύνεται διαρκώς. Παράλληλα, όσα λεφτά κι αν μοιράζει ενόψει των επερχόμενων εκλογών, αυτά δεν μπορεί ποτέ να είναι αρκετά για να τη βοηθήσουν αποτελεσματικά στις κάλπες. Ακόμα και οι περισσότεροι υπουργοί απέχουν επιδεικτικά από τη στήριξη της κυβέρνησης. Οσοι λίγοι μετέχουν λένε «κοιτάμε μπροστά, δεν θα πέσουμε στον βάλτο». Καλά, εντάξει. Μόνο που αυτός ο βάλτος έχει διεύθυνση: το Μέγαρο Μαξίμου.