Για γάλα δεν ήταν εκείνη η παλιά διαφήμιση με το τζινγκλάκι που έλεγε «Τρέξε, τρέξε μικρούλη, γίνε άντρας μικρούλη»; Και την οποία θυμάμαι κυρίως από την παρωδία της με τον Χάρρυ Κλυνν στον ρόλο του μικρούλη που έτρεχε; Ηταν στη δεκαετία του 1980, μάλλον προς το τέλος της, και στη ζωή μας είχε ήδη μπει το τζόκινγκ – λέξη που μου ξεφεύγει καμιά φορά μπροστά σε νεότερους και με κοιτάνε λες και είμαι ούφο. Πολύ αμερικάνικο μας φαινόταν, πολύ κοσμοπολίτικο, ταίριαζε πολύ και με τη μόδα της εποχής. Σορτσάκι, μπλουζάκι φλούο δεμένο κόμπο στη μέση, μπαντάνα για να μην πέφτουν τα μαλλιά στα μάτια και walkman στ’ αφτιά. Σέντραλ Παρκ τον είχαμε κάνει τον περιφερειακό του Λυκαβηττού. Μόδα ήταν στον απόηχο του αερόμπικ (όλο «καινούργιες» λέξεις σας έχω σήμερα) σε μια εποχή που ακόμη και η Ζωή Λάσκαρη (μια γυναίκα που δεν είχε κάνει ποτέ γυμναστική) είχε βγάλει δίσκο (άλλη «καινούργια» λέξη) με ασκήσεις αεροβικές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή