«Lawfare» σημαίνει «νομικός πόλεμος», η στρατηγική, δηλαδή, αξιοποίηση των διαθέσιμων σ’ ένα νομικό σύστημα (όπως το διεθνές δίκαιο) «εργαλείων» ως «όπλο» για την επιδίωξη ενός σκοπού στο πλαίσιο διένεξης. Πέρα από το πεδίο των στρατιωτικών μαχών, η Ουκρανία «αμύνεται» επιδιδόμενη σε συστηματικό lawfare κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενώπιον διεθνών (δικαιοδοτικών) θεσμών όπως το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στις 15 Σεπτεμβρίου τρέχοντος, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης σημείωσε την ανάγκη ύπαρξης ενός ολοκληρωμένου συστήματος λογοδοσίας ώστε να μη μείνει ατιμώρητη η ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας, αλλά και προκειμένου να προληφθούν περαιτέρω σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Ιδίως σε ό,τι αφορά το διεθνές έγκλημα της επίθεσης (crime of aggression) κατά της Ουκρανίας, η Επιτροπή Υπουργών «σημείωσε με ενδιαφέρον» την ιδέα θέσπισης ενός ad hoc, διεθνούς, ειδικού ποινικού δικαστηρίου, το οποίο, αν θεσμοθετηθεί, προφανώς θα λειτουργήσει συμπληρωματικά ως προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, δεδομένου ότι το τελευταίο στερείται αρμοδιότητας να διώξει ποινικά τη ρωσική ηγεσία για το προαναφερθέν έγκλημα της επίθεσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ