Η κορύφωση των εκδηλώσεων για την 49η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου θα μείνει σίγουρα στην ιστορία. Οχι τόσο για την πράγματι εντυπωσιακή – για τα δεδομένα των καιρών – μαζικότητά της. Εξάλλου στις δεκαετίες του ’90, του ’80 και ιδίως στα τέλη του δύσκολου ’70, όταν τα γεγονότα ήταν ακόμα νωπά και η λαϊκή δίψα για ελεύθερη διαδήλωση ακόρεστη, έχουν γίνει κατά δεκάδες φορές μαζικότερες πορείες. Θα μείνει στην ιστορία επειδή ναι μεν ήταν μαζική και πολυσυλλεκτική αλλά παράλληλα ήταν και η πρώτη – τουλάχιστον από το καθοριστικό 2008 και έπειτα – που με την ολοκλήρωσή της (ή και νωρίτερα) δεν σημειώθηκαν τα γνωστά… εθιμοτυπικά επεισόδια. Ηταν, μάλιστα, τέτοια η έκπληξη που προκάλεσε το γεγονός, που στα καθιερωμένα δημοσιογραφικά πηγαδάκια, τότε που γίνεται η «αποτίμηση» της ημέρας, οι βετεράνοι του ρεπορτάζ του δρόμου έμειναν να αναρωτιούνται πώς θα συνεχίσουν τη βραδιά τους. Κάθε 17 Νοέμβρη, άλλωστε, τελείωνε για αυτούς τα ξημερώματα της 18ης, όταν πια τα οδοφράγματα έπαυαν να καπνίζουν και οι κρότου-λάμψης σώπαιναν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή