Μουντιάλ λίγο πριν από τα Χριστούγεννα; Ας το καταπιώ. Αλλά στην Ντόχα; Ακραία πολλές οι ενστάσεις…

Στο προκείμενο τώρα. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω τις ομάδες που συμμετέχουν στο φετινό Μουντιάλ. Πολύ θα ήθελα κάποιο αουτσάιντερ να τρομάξει κάθε λογής «σίγουρους», είτε αυτοί είναι μπουκς είτε φανατικοί εθνικών, ακόμη και τις ίδιες τις ομάδες. Αλλά βλέποντας τους μόνιμους «θαμώνες», το κόβω λίγο δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο.

Βλέπω τη Γαλλία, με Μπενζεμά μαινόμενο και τη δίψα της για το back to back. Βλέπω Αργεντινή και Βραζιλία που θέλουν έναν εντυπωσιακό τελευταίο χορό με τους Μέσι και Νεϊμάρ αντίστοιχα ώστε να έχουν ένα ιδανικό τέλος εποχής, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Παραδίπλα, την Κροατία, με έναν Μόντριτς στην τελευταία του παράσταση, με τη φανέλα της Εθνικής να παραμονεύει. Τη Γερμανία, σταθερά επικίνδυνο «κομπιουτεράκι». Την Αγγλία που όλο θέλει κι όλο δεν μπορεί. Και κάπου στο βάθος τους Ουρουγουανούς με το μάτι τους να γυαλίζει και απλά θέλω να ελπίζω ότι θα κατασπαράξουν τους πάντες προς την κορυφή.

Ευσεβείς πόθοι; Μπορεί. Ρεαλιστικά, πάντως, οι διεκδικητές είναι αρκετοί. Ψήφο στην Αργεντινή, με κάποια λογική αλλά με μισή καρδιά.