Λαϊκός μοναρχισμός στη Ρωσία του Πούτιν

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά όσον αφορά τον τρόπο που ο Ρώσος αντιλαμβάνεται τη σχέση του με τη θρησκεία και κατ’ επέκταση με το κράτος σε σχέση με την αντίστοιχη στάση ενός πολίτη στη Δύση. Στον δυτικό χριστιανισμό η Βίβλος αποτελούσε πάντα το θεμέλιο της πίστης. Στο μοσχοβίτικο βασίλειο, αντίθετα, οι πρίγκιπες λατρεύονταν όχι μόνο για την αγιοσύνη τους αλλά και για την ετοιμότητά τους να θυσιαστούν για το κράτος. Στη ρωσική ορθοδοξία τα ιερά κείμενα για τις ζωές των αγίων και των αγιοποιηθέντων πριγκίπων είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία για τους πιστούς. Ετσι αναπτύχθηκε σταδιακά μια συναισθηματική σύνδεση ανάμεσα στον λαό και σε όποιον εξέφραζε την πολιτική ισχύ της εξουσίας. Δημιουργήθηκε έτσι ένα είδος λαϊκού μοναρχισμού που ενσωματώνει εννοιολογικά την ισχύ του ρωσικού κράτους σε ένα άτομο.