Πώς λέγεται η σούπα στο Κατάρ;

Ισως ήταν το πιο άνοστο πιάτο που θα μπορούσε να προσφερθεί σε πρεμιέρα Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κανείς δεν (θα) ήθελε να το γευτεί. Για να αποδειχθεί πως ωραίο το αμπαλάζ, αλλά το ποδόσφαιρο είναι κυρίως θέαμα, άθλημα, δυναμική ομάδων και ταλαντούχα φλέβα ποδοσφαιριστών. Τι απ’ όλα αυτά είχε η οικοδέσποινα; Τίποτα! Μόνο πλούτο που στάθηκε ικανός να πάρει τη διοργάνωση και να χτιστούν γήπεδα που τα χαζεύεις, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Δεν είναι μόνο πως είναι η πρώτη ομάδα διοργανώτριας που ηττήθηκε σε πρεμιέρα Μουντιάλ, αλλά ίσως η μοναδική που έστειλε σουτ άουτ προς το τέλος του ματς και ενώ τα πάντα είχαν κριθεί. Σαν μια προσπάθεια για την τιμή των όπλων… Και εδώ η ατέρμονη συζήτηση για το αν πρέπει να αναλαμβάνουν τέτοιου είδους μεγάλα εγχειρήματα χώρες δίχως κάποια προϊστορία ή προδιαγραφές στο ποδόσφαιρο συνεχίζεται με ρυθμό αμείωτο. Φουντώνει, για να ειπωθεί η πλήρης αλήθεια. Μπορεί, άραγε, το Κατάρ εκτός από το πετρέλαιο να προσφέρει κάτι στον αθλητισμό; Γιατί ναι μεν είναι κάτι θετικό να ανοίγεται η αγορά και να μη μένει «μια κλειστή κοινωνία», αλλά αυτό να συμβαίνει με όρους σοβαρούς και με σύνολα που μπορούν να υπηρετήσουν το άθλημα στο χορτάρι. Το αν μέσα σε λίγα 24ωρα μπορεί η ομάδα του Κατάρ να αλλάξει πρόσωπο και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο στα παιχνίδια που απομένουν, ουδείς μπορεί να το βεβαιώσει ή να το προβλέψει. Δείχνει όμως αυτό εξαιρετικά δύσκολο και το σενάριο μπάζει από παντού. Κάπως έτσι  προέκυψε μια πρεμιέρα ολότελα άνοστη σε ένα Μουντιάλ που δεν περιμένει το ευρύ κοινό με τη γνωστή αδημονία άλλων εποχών. Τι φταίει; Η χειμερινή περίοδος; Τα σοκ με τους απανωτούς τραυματισμούς που αναγκάζουν τα λαβωμένα αστέρια να αποχωρούν; Ή μήπως η θέα ομάδων που δεν μπορούν να χορέψουν αυτόν τον γεμάτο απαιτήσεις χορό και στη σάλα με τις ισχυρές ομάδες; Το Παγκόσμιο Κύπελλο ίσως εξελιχθεί σε ένα τουρνουά εκπλήξεων. Δεν αποκλείεται τα φαβορί να πάθουν κλακάζ. Αλλά χθες, στο όχι ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο – και αυτό συνιστά έκπληξη και οξύμωρο για το άνοιγμα της αυλαίας – καμιά έκπληξη αναφορικά με όσα είδαμε. Ηταν τα περισσότερα αναμενόμενα. Οπως και το Κατάρ σε ρόλο κομπάρσου, αδύναμου να σταθεί στο ύψος της περίστασης.