Ψεύτικη ελπίδα

Πολλοί έγραψαν στο παρελθόν για τις επιδράσεις που άσκησε η μετά την Οθωμανική Αυτοκρατορία Τουρκία, ιδιαίτερα ο Κεμάλ Ατατούρκ και το καθεστώς που οικοδόμησε, πάνω στις αρχές και τα ιδεολογικά πιστεύω των εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία. Ιδιαίτερα η απόρριψη του κλήρου και της πρωτοκαθεδρίας της θρησκείας, ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση σε μια κοινωνία υποταγμένη στο Ισλάμ, αλλά και των εθνικιστικών οραματισμών και της εξάλειψης των διαφόρων μειονοτικών «μιασμάτων», εντυπωσίασε τη ναζιστική ηγεσία και την οδήγησε στον θαυμασμό και τη μίμηση. Ουδέποτε όμως είχε γίνει κάποια μεθοδική ανάλυση του θέματος χρησιμοποιώντας σοβαρά στοιχεία που να τεκμηριώνουν επιστημονικά τους ισχυρισμούς τους. Σε μια πρόσφατη όμως σχετικά μελέτη του Stefan Ihrig («Ατατούρκ και Ναζί: Δάσκαλος και Μαθητές στην εφαρμογή του Ολοκληρωτισμού», 2016) κατόρθωσε να διαρραγεί πλήρως ο μύθος πως ήταν δήθεν ο ιταλικός φασισμός που καθοδήγησε την έμπνευση του Χίτλερ. Αντίθετα, οι πράξεις και τα τελικά επιτεύγματα του Κεμάλ ήταν που οδήγησαν τους θεωρητικούς του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού (όπως φαίνεται και μέσα από τις σελίδες του πονήματος του Χίτλερ, «Mein Kampf», Ο Αγών μου) να εμπνευσθούν από τον τούρκο εθνικιστή ηγέτη και να ακολουθήσουν σε γενικές γραμμές τα βήματά του.