Εντάξει, Βόλφγκανγκ!

Μας είχε λείψει. Αλλά επανήλθε. Για να πει βασικά τρία πράγματα. Το ένα ήταν τι άσχημα που έκανε η ΕΕ και δεν τον άκουσε να πετάξει έξω την Ελλάδα από την ευρωζώνη και πόσο ακριβά το πλήρωσε. Αναγνωρίζει ότι σήμερα η Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα, αλλά επιμένει ότι πληρώθηκε πολύ ακριβά. Ισως είναι λίγο οξύ να το πει κανείς έτσι, αλλά ο άνθρωπος είναι εμμονικός σε τέτοιον βαθμό με αυτό το θέμα, που ίσως θα έπρεπε να ζητήσει κάποια βοήθεια. Επιστημονική. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μόνος εναντίον όλων των άλλων, ακόμα και των πιο αγριεμένων συμπατριωτών του, εξακολουθεί να υποστηρίζει εκείνο που άπαντες οι υπόλοιποι θεωρούν ότι θα είχε οδηγήσει στη διάλυση του κοινού νομίσματος. Ακόμα περισσότερο σήμερα που, όχι ένας ούτε δύο, αλλά περισσότεροι εμπλεκόμενοι με τη λήψη και την επιβολή των μέτρων επί της Ελλάδας την εποχή εκείνη έχουν διατυπώσει, έστω και κατόπιν εορτής, την άποψη ότι ήταν λανθασμένα, τιμωρητικά, άδικα, σκληρά και εν πολλοίς ατελέσφορα: όχι μόνο ο Γιούνκερ, αλλά μέχρι και το δεξί χέρι του Σόιμπλε, ο Νταϊσελμπλούμ, αυτά είπε λίγο καιρό μετά την αποχώρησή του – κι ας ήταν από τους σκληρότερους εκείνα τα χρόνια. Και αρκετοί άλλοι. Ομως όχι: ο Σόιμπλε επιμένει. Δεν πειράζει: πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι… Με αυτόν τον καημό θα πάει. Τι να του κάνεις…