Η νίκη των Πράσινων Γερακιών επί της Αργεντινής του Μέσι αποδείχτηκε ο καλύτερος διαπραγματευτής στις σχέσεις των αραβικών χωρών.

Οι περίπλοκες περιφερειακές σχέσεις παραμερίστηκαν, έστω και προσωρινά, καθώς Τυνήσιοι, Μαροκινοί, Αιγύπτιοι, Λιβανέζοι και Ιορδανοί εντάχθηκαν στο πλήθος των σαουδαράβων οπαδών που γιόρταζαν τη νίκη στην Ντόχα.

«Πρόκειται για μία ιστορική νίκη για τη Σαουδική Αραβία και μία μεγάλη νίκη για όλους τους Αραβες», έλεγε ο 24χρονος Ιορδανός Αχμέντ Αλ Κασίμ έχοντας τυλιχτεί με τη σημαία της χώρας του.

«Μπορεί να μην υποστηρίζω την πολιτική της κυβέρνησης των Σαουδαράβων αλλά είμαι χαρούμενος με αυτό που πέτυχαν», πρόσθεσε.

Ο εμίρης του Κατάρ και πολλοί ντόπιοι πανηγύρισαν τη νίκη κρατώντας τη σημαία της Σαουδικής Αραβίας όταν για μία τετραετία, το 2017-2021, το Ριάντ και οι σύμμαχοί του είχαν επιβάλει στο μικρό εμιράτο διπλωματικό και εμπορικό αποκλεισμό.  «Υπήρχε μια πολιτική διαμάχη μεταξύ των δύο κυβερνήσεων αλλά τελείωσε και στο τέλος της ημέρας είμαστε ένας λαός», δήλωσε ο Ανούντ, Καταριανός που αρνήθηκε να πει το επίθετό του. «Εχουμε γυρίσει σελίδα και ο αποκλεισμός είναι πίσω μας».

Το Τwitter πλημμύρισε με μηνύματα από αξιωματούχους αραβικών χωρών, οι δύο ουρανοξύστες της Ντόχα «ντύθηκαν» στα πράσινα της σημαίας της Σαουδικής Αραβίας όπως επίσης το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το Burj Khalifa στο Ντουμπάι. Ο κόσμος βγήκε έξω στη Γάζα ενώ στην Υεμένη ο ουρανός γέμισε πυροτεχνήματα προς χάρη της στρατιωτικής συμμάχου της από το 2015.

«Ο πολιτικός αραβισμός μπορεί να μην είναι πλέον δυνατός, αλλά υπάρχουν διαφορετικές μορφές αραβισμού μεταξύ του λαού συμπεριλαμβανομένου ενός αθλητικού αραβισμού», εξηγεί ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Καΐρου, Νέβιν Μασάντ.

Η μεγάλη επιτυχία μπορεί να βοηθήσει επίσης τη Σαουδική Αραβία να αποκτήσει για πρώτη φορά μετά από καιρό μια θετική δημοσιότητα.

«Αργεντινή: Είμαστε Σαουδάραβες», ήταν ο τίτλος στην πρώτη σελίδα της ανεξάρτητης εφημερίδας «Okaz».

Οι εικόνες με τους νεαρούς Σαουδάραβες να χορεύουν χαρούμενοι κουνώντας σημαίες της χώρας τους στο γήπεδο είναι σπάνιες.

Στα Παγκόσμια Κύπελλα τα Πράσινα Γεράκια έμοιαζαν περισσότερο με  φοβισμένα σπουργίτια μετά από βαριές ήττες όπως το 8-0 από τους Γερμανούς το 2002 και το 5-0 από τους Ρώσους πριν από τέσσερα χρόνια.

Ο «λευκός μάγος»

Ο άνθρωπος που τους τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στον ποδοσφαιρικό χάρτη είναι ο γάλλος προπονητής Ερβέ Ρενάρ, ο «λευκός μάγος». Τους ανέλαβε μετά τον αποκλεισμό τους από την Ιαπωνία, στο Ασιατικό Κύπελλο το 2019 και ξεκίνησε μία εκ βάθρων ανανέωση.

Από τους ένδεκα που είχαν αγωνιστεί σε εκείνο το παιχνίδι με την Ιαπωνία τους μόνους που κράτησε είναι ο τερματοφύλακας Αλ Οβαϊς που ήταν εκπληκτικός εναντίον της Αργεντινής, ο Αλ Φαράζ, ο επιθετικός Αλ Νταουσαρί που πέτυχε το νικητήριο γκολ και ο αμυντικός Αλ Σαχράνι. Ο τελευταίος ήταν ο μεγάλος άτυχος καθώς υπέστη κάταγμα στο σαγόνι μετά τη σύγκρουσή του με τον τερματοφύλακα της ομάδας του και χθες υποβλήθηκε σε επέμβαση. Φυσικά χάνει το υπόλοιπο της διοργάνωσης.

Σε αντίθεση με το γειτονικό Κατάρ που έχει δέκα νατουραλιζέ, ο Ρενάρ στηρίχθηκε σε ταλέντα των τοπικών ομάδων όπως είναι ο Αμπντουλελάχ Αλ Μαλίκι που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας. Ο Ρενάρ είχε δηλώσει πριν από το Μουντιάλ ότι είναι βέβαιος πως η ομάδα του δεν θα προκριθεί στα νοκάουτ. Και τώρα το ίδιο λέει. Είναι η τακτική του αιφνιδιασμού που ακολουθεί. Ολοι όμως γνωρίζουν πόσο φιλόδοξος είναι.