Εκατό χρόνια πριν, τον Nοέμβριο του 1922, ο Μαρσέλ Προυστ (1) άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι σε ηλικία 51 ετών. Ο Ζαν Κοκτώ, που έφτασε για να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα συγγραφέα, εντόπισε το χειρόγραφό του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» στο τζάκι – ένας σωρός από χαρτιά «ακόμα ζωντανά, σαν ρολόγια που χτυπούν στους καρπούς νεκρών στρατιωτών». Η δυνατότητα της αισθητηριακής μνήμης είναι κεντρικό στοιχείο της τέχνης του. Οπως και η κοινωνική κινητικότητα. Ενας αιώνας πέρασε και ο Προυστ ζει, εκτός χρόνου, στο αιώνιο έργο του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή