Με τον καιρό ξέμαθα να γιορτάζω. Οπως και να πενθώ. Γράφω και ξημερώνει Παρασκευή 25 του Νοέμβρη, ημέρα εορτής και μνήμης Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Γιόρταζε στο σπίτι κάποτε τη μητέρα μας. Κατερίνα για τον πατέρα, Κατινίτσα για μένα και τον αδελφό μου, Κατίνα για τις φίλες της στη Σαλαμίνα, αλλά και για τα πεθερικά της που το πρόφεραν μάλιστα και με κάποιο υποτιμητικό ύφος λες και το Κατίνα δεν ήταν όνομα αλλά επιθετικός προσδιορισμός. Δεν τους άρεσε καθόλου που όλο τους το σόι ήταν καταμελάχρινο κι εμείς γεννηθήκαμε ξανθά. Λέγανε «τα έκανε τα παιδιά χωρίς φρύδια» και της το κρατούσανε χρόνια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή