Εκείνο που συντρίβει η υπόθεση της «Κιβωτού», δεν είναι το ίδρυμα, αλλά  την εμπιστοσύνη. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας και ανεξάρτητα από το τεκμήριο αθωότητας, είναι αναπόφευκτη η φθορά ολόκληρου του πλέγματος των  εννοιών της οργανωμένης αλληλεγγύης, της οργανωμένης προστασίας, της οργανωμένης επιστημονικής στήριξης. Αυτό που «θεσμίζει» τις δομές στήριξης δεν είναι πρωτίστως η νομική κατασκευή τους, αλλά η θεμελιώδης εμπιστοσύνη. Ε,  λοιπόν, και λόγω συγκυρίας (μετά από πολλές υποθέσεις με θύματα παιδιά που ήρθαν στο φως και που διέγειραν το κοινωνικό ενδιαφέρον) και λόγω μιας μεγάλης και πολύχρονης κοινωνικής, συναισθηματικής και υλικής επένδυσης στην «Κιβωτό», η υπόθεση που έχει αναδυθεί, είναι εξαιρετικά οδυνηρή. Η  ξηρά αχλύς, ξεπερνά το ίδρυμα, τον πατέρα Αντώνιο, τα στελέχη του. Φοβάμαι θα επεκταθεί στην ίδια την ανθρωπιστική συνθήκη, στα ελλείμματα και τα υποκατάστατα αγάπης. Πώς να εμπιστευτείς μέσα σε ένα απόλυτο κλίμα ηθικής αποσταθεροποίησης; Το καθεστώς των δομών φιλοξενίας, αρωγής, στέγασης των αποσυνάγωγων, ο τρόπος που τα βλέπει η κοινωνία, θα επηρεαστούν, αναπόφευκτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή