Η μεγάλη «δημοσιογραφική επιτυχία» του καλοκαιριού, με τους 36 μετανάστες του Εβρου που δυστυχώς δημοσιεύτηκε στο έγκυρο «Σπίγκελ», αποδεικνύεται μια κατασκευή. Οι κατάρες κατά του ελληνικού κράτους που άφησε να πεθάνει εκεί μια μικρή προσφυγοπούλα, η «Μαρία», πήγαν στον βρόντο. Εκ των πραγμάτων, Μαρία δεν υπήρξε, ούτε νεκρή, ούτε ήταν ελληνική ευθύνη η απεμπλοκή των 38 από τη νησίδα. Προσφάτως, το «Σπίγκελ» αφαίρεσε από την ιστοσελίδα του συγκεκριμένα δημοσιεύματα που αναφέρονταν στα παραπάνω, για να τα ελέγξει ως προς την εγκυρότητά τους. Αποκορύφωμα, η δικαστική διερεύνηση της ΜΚΟ που ενεπλάκη στην υπόθεση και της οικονομικής δραστηριότητας των ιθυνόντων της, έπειτα από έρευνα που διεξήγαγε η ανεξάρτητη Αρχή Καταπολέμησης Μαύρου Χρήματος.

Ο δημόσιος χώρος συχνά μετατρέπεται σε αρένα. Οι καταγγελίες κατά της χώρας για επαναπροωθήσεις μεταναστών συνεχίζουν να δημοσιεύονται. Οι γενικότητες συχνά από αυτόκλητους «ερευνητές» είναι πολύ εύκολες, φτιάχνουν την κοινή γνώμη και λειτουργούν δυσφημιστικά. Αλλά το ζήτημα δεν είναι οι γενικεύσεις, τις οποίες με μεγάλη ευκολία υιοθετεί η ανεύθυνη αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι η εξειδίκευση συγκεκριμένων περιστατικών. Τότε, εκεί, συνέβησαν αυτά. Οπως έδειξε η περίπτωση του Εβρου, για να πεις κάτι δεν αρκεί η κατασκευή μιας ιστορίας. Χρειάζονται και αποδείξεις. Αλλιώς, άνθρακας οι θησαυροί. Ως συνήθως.