Αμερικανικό είδωλο

Η πρώτη αυθόρμητη κίνηση – και η δημοσιογραφική – είναι να απομονώσεις τα best of. Οταν επιλέγεις, όμως, τις καλύτερες στιγμές τους, αδικείς ακόμη και τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οι ταινίες τους δεν είναι στιγμιότυπα, αλλά τεράστιες δημιουργικές αντιφάσεις: οράματα για τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, τελετές «δεισιδαιμονίας» που υπονομεύουν την τάξη του, μαγικά τρικ που τον εξαφανίζουν για να τον εμφανίσουν αλλαγμένο. Τι σημασία έχει να επιμένεις στην καλύτερη σκηνή ενός σκηνοθέτη παραγνωρίζοντας το σύνολο του έργου του, με «όλα τα φλούδια και τα κουκούτσια»;