Η σχέση εκείνων που κατοικούν στην Αθήνα με την πολυκατοικία είναι πολύπλοκη. Δεν θα γινόταν και διαφορετικά αφού το είδος αυτής της κατοίκησης σχεδόν έχει απορροφήσει και καταπιεί κάθε άλλο μοντέλο κατοικίας. Εχει επηρεάσει μάλιστα έως και τον σχεδιασμό της ίδιας της πόλης, καθώς οι δρόμοι που χαράχτηκαν στις αρχές της νεωτερικότητας δεν διαπλατύνθηκαν σχεδόν καθόλου, παραμένοντας έως σήμερα με στενά πεζοδρόμια για να μη χαθεί εκατοστό οικοδόμησης της γης που προσφερόταν προς ανέγερση πολυκατοικιών. Επί δεκαετίες, τα αισθητικά και λειτουργικά πρότυπα των Νεοελλήνων ταυτίστηκαν με τις ανάλογες αντιλήψεις του ευτραφούς ιδιωτικού τομέα που επένδυσε στην προσοδοφόρα οικοδομή, δηλαδή την πολυκατοικία. Ομως η ανάγκη του σχεδιασμού για την ανάδειξη της ποιότητας του δημόσιου χώρου είναι αναπόφευκτη. Χωρίς προγραμματική επαναθεμελίωση της ελληνικής πόλης, δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική. Ούτε μπορεί η πόλη να βγει από τα αδιέξοδά της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή