Η δυσχερής συγκυρία της πανδημικής κρίσης του Covid-19 ανέδειξε τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα. Οι δημόσιες δομές, όπως τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, του εξασθενημένου σήμερα ΕΣΥ αντεπεξήλθαν, παρά την έλλειψη αναβάθμισης, στις απαιτήσεις της πανδημίας, σηκώνοντας όλο το βάρος της υγειονομικής κρίσης, ενώ αποτέλεσαν καταφύγια των αιτούντων άμεση υγειονομική περίθαλψη. Παρά τον υπαρκτό κίνδυνο της εσωτερικής αποδυνάμωσης του ΕΣΥ, η αναμενόμενη και αναγκαία ενίσχυσή του μέσω της καθιέρωσης της πλήρους απασχόλησης των ιατρών, της ανάλογης μισθολογικής αύξησης και των επιχορηγήσεων των δημόσιων νοσοκομείων για την αποδοτικότητα του ΕΣΥ, όχι μόνο δεν επήλθε, αλλά – τουναντίον – εισάγεται προς ψήφιση ένα καταλυτικό του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας νομοσχέδιο, το οποίο δεν άργησε να δημιουργήσει οξύτατες αντιδράσεις στον ιατρικό κλάδο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή