Μυρωδιά

Αν ο Πρωθυπουργός μυρίζει εκλογές, η κοινωνία μυρίζει ελπίδα για αλλαγή, είπε ενώπιον των κομματικών του οργάνων ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις προάλλες. Η διαπίστωση ήταν προφανώς σχεδιασμένη να τονώσει το αριστερό φρόνημα – όπως καθετί που λέγεται σε μια συνεδρίαση των στελεχών κάποιου κόμματος κι έπειτα διαρρέεται από πηγές κοντά στα κεντρικά. Παρ’ όλ’ αυτά, προκαλεί μια εύλογη απορία: ποια είναι η μυρωδιά της πολιτικής αλλαγής; Πώς ακριβώς την αντιλαμβάνονται τα οσφρητικά νεύρα τόσο αυτών που ασχολούνται επαγγελματικά με την πολιτική όσο και των υπολοίπων που τους παρακολουθούν με την ιδιότητα του ψηφοφόρου; Οι απαντήσεις βρίσκονται σε προεκλογικές περιόδους του παρελθόντος. Για παράδειγμα, πολύ πριν προκαλέσει την πρώτη εθνική αναμέτρηση του 2015, ο συριζαίος αρχηγός είχε τον αέρα εκείνου που έρχεται. Τον είχε αποκτήσει από τις ευρωεκλογές του 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε νικητής με 26,56%, αυξάνοντας κατά 21,86% το ποσοστό που είχε γράψει στην προηγούμενη ευρωκάλπη. Σε απόλυτους αριθμούς 1.518.376 πολίτες τον είχαν ψηφίσει, ενώ την κυβερνώσα τότε ΝΔ είχαν προτιμήσει 1.298.948.