Στην κλίνη του Προκρούστη

Εν μέσω διαφαινόμενων μη αναστρέψιμων αλλαγών στη διεθνή πολιτική, απότοκων του πολέμου στην Ουκρανία και της συμπαρομαρτούσας ενεργειακής – επισιτιστικής πλανητικής ανασφάλειας, το ερώτημα περί της τελικής του έκβασης φαντάζει εξαιρετικά δυσοίωνο για το Κίεβο. Αν και στη διεθνή πολιτική οι προβλέψεις καθίστανται αδύνατες, το μόνο βέβαιο είναι (αξιολογώντας και την εφαρμοσθείσα στρατηγική κατατριβής της Ρωσίας στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) ότι η λήξη του πολέμου θα αποκρυσταλλωθεί σε μια νέα κατανομή ισχύος, συμφερόντων και εδαφικών συνόρων. Αυτό γιατί από τη μια πλευρά η Μόσχα αποσκοπεί σε εγγυήσεις ασφαλείας για το απαραβίαστο της σφαίρας επιρροής της, ενώ από την άλλη πλευρά η Ουάσιγκτον έχει ήδη εξαγγείλει την έναρξη ενός νέου γύρου ανταγωνισμού με τις «ρεβιζιονιστικές δυνάμεις της Κίνας και της Ρωσίας» που επιδιώκουν τη διαμόρφωση του «κόσμου σε αντιδιαστολή με τις αξίες και τα συμφέροντα των ΗΠΑ». Ως εκ τούτου οι ΗΠΑ επιλέγουν τη στρατηγική της υπερπόντιας εξισορρόπησης μέσα από την αναζωογόνηση – εκσυγχρονισμό των συμμαχιών – συνεργασιών τους σε πλανητικό επίπεδο ενάντια στους δυνητικούς περιφερειακούς ηγεμόνες, επιδιώκοντας τη στρατηγική τους περικύκλωση (strategic encirclement).