Η Γερμανία είναι εδώ και χρόνια χώρα υποδοχής μεταναστών. Αλλά ακόμα δυσκολεύεται να το παραδεχθεί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 άνοιξε την πόρτα σε εκατομμύρια ξένους εργάτες με συμφωνίες πρώτα με την Ιταλία και στη συνέχεια την Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε το «γερμανικό οικονομικό θαύμα» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χαρακτήριζε τους μετανάστες εκείνης της εποχής γκασταρμπάιτερ, φιλοξενούμενους εργάτες. «Φωνάξαμε εργατικά χέρια, αλλά ήρθαν άνθρωποι», διαπίστωνε ήδη το 1961 ο ελβετός συγγραφέας Μαξ Φρις. Αλλά για την ενσωμάτωση και ένταξη της πρώτης γενιάς εκείνων των μεταναστών δεν υπήρχε καμία πρόνοια. Μέχρι σήμερα η Γερμανία έχει αυστηρό πλαίσιο πολιτογράφησης. Τώρα χρειάζεται ξανά εργατικά χέρια. Αλλά η μεγάλη τροχοπέδη είναι το απαρχαιωμένο θεσμικό της πλαίσιο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή