Για όσους έχουν παρακολουθήσει έστω και λίγα παιχνίδια στο MLS της Αμερικής αντιλαμβάνονται ότι αυτό που κατάφερε η Αμερική μόνο τυχαίο δεν είναι. Και δεν θα είναι και τυχαίο να κοντράρουν στα ίσια και την Ολλανδία. Στην Αμερική τα τελευταία χρόνια ολοένα και προοδεύουν στο ποδόσφαιρό τους, ασχολούνται περισσότερο με τις ακαδημίες τους και ακολουθούν ένα συγκεκριμένο πλάνο. Ενα πλάνο που φιλοδοξούν αργά ή γρήγορα να τους τοποθετήσει στις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις του πλανήτη. Οπως συμβαίνει στα περισσότερα αθλήματα με… κορωνίδα το μπάσκετ.

Στην Αμερική δεν ποντάρουν μονάχα στους αστέρες που πηγαίνουν εκεί από την Ευρώπη για να κολλήσουν τα τελευταία τους ποδοσφαιρικά ένσημα. Παράγουν καλούς ποδοσφαιριστές. Δουλεύουν μαζί τους, τους κρατούν στο πρωτάθλημά τους δίνοντάς τους μεγάλα συμβόλαια, τους παρέχουν όλα όσα χρειάζεται ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Και τους στέλνουν στην εθνική ομάδα έτοιμους να ξεχωρίσουν και να κάνουν τη διαφορά. Μια ομάδα που ποντάρει πολύ στην ταχύτητα και στη δύναμη, μια ομάδα που μπορεί να μην περισσεύει το ταλέντο, αλλά στηρίζεται στην τακτική της και στην προσήλωση μέσα στο γήπεδο.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την Αυστραλία. Κατάφεραν τα «καγκουρό» να κάνουν τη μεγάλη έκπληξη και να στείλουν… σπίτι τη Δανία, κατάφερε το αλέγκρο τους στυλ να τους οδηγήσει στην επόμενη φάση. Απέναντι σε μια ομάδα που μάλλον έχει μείνει στις δάφνες του προηγούμενου EURO. Μια ομάδα ευχάριστη στο μάτι σε ματς που δεν καίνε, αλλά που απέδειξε χθες πως μπορεί να συμπεριφερθεί σωστά και στην τακτική προσέγγιση ενός αγώνα… τελικού. Από τη στιγμή που πέτυχαν το γκολ χθες κόντρα στους Δανούς, δεν απειλήθηκαν επί της ουσίας ούτε μία φορά. Δεν κατάφεραν οι Δανοί να βρουν φάσεις και έμειναν να σεντράρουν μέχρι το 96′ μήπως και βρουν γκολ στην… αναμπουμπούλα. Δεν το βρήκαν. Γιατί δεν τους επέτρεψαν οι Αυστραλοί να το βρουν.