Τι γίνεται, όμως, όταν η κοινή γνώμη έχει εκπαιδευτεί στο ζύγισμα περίπλοκων συνθηκών – όταν, για να το πούμε αλλιώς, κουβαλά την εμπειρία μιας δεκαετίας κρίσεων; Τραβάνε την προσοχή της τα διαζευκτικά σχήματα ή αναζητά το ασπρόμαυρο χρώμα της αλήθειας; Τα εκλογικά διλήμματα είναι όντως εύπεπτα. Κι ακούγονται ευκολότερα από μια απαρίθμηση τεχνοκρατικών ποσοστών ή παραγράφων από κάποιο κομματικό πρόγραμμα. Οπότε, οι πολιτικοί έχουν δίκιο να τα επιστρατεύουν στο κυνήγι της ψήφου. Παρ’ όλα αυτά, για να αποδώσουν τα προσδοκώμενα οφέλη έχουν και προϋποθέσεις. Σύμφωνα με ειδικούς της πολιτικής επικοινωνίας αυτές είναι τέσσερις – και καμία δεν περισσεύει. Πρώτη, να είναι ξεκάθαρα. Δεύτερη, να μην τίθενται εκβιαστικά. Τρίτη, να μπαίνουν στα παπούτσια του πολίτη, να παρουσιάζονται ως συμφέροντα για εκείνον. Τέταρτη, να πιάνουν το κοινωνικό κλίμα. Βέβαια, η ζωή συχνά υπερβαίνει τα δεδομένα της βιβλιογραφίας. Τα σωστά διλήμματα ενδεχομένως προκαλούν στους ψηφοφόρους τους επιδιωκόμενους απ’ τα κόμματα προβληματισμούς, αλλά δεν εξασφαλίζουν αυτόματα και την επιθυμητή απάντησή τους. Κάτι τέτοιο μπορεί να το πετύχει μόνο η συμπεριφορά των πολιτικών προσώπων.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ