O Καρλομάγνος του «Economist» δεν αρκείται στα λόγια. Παραθέτει και συγκεκριμένα παραδείγματα. Οπως γράφει στην ομώνυμη στήλη του, υπάρχουν πολλές καλές ιδέες που έχουν διασχίσει τα σύνορα μιας ευρωπαϊκής χώρας και πολλές ακόμη που περιμένουν να το κάνουν. Μια από αυτές είναι η μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας. Το μέτρο ξεκίνησε από τη Γερμανία μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και εφαρμόστηκε από αρκετές ακόμη χώρες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας: αντί να απολυθούν οι απασχολούμενοι σε θέσεις εργασίας που επλήγησαν από την Covid-19, μειώθηκαν οι ώρες που δούλευαν (μερικές φορές στο μηδέν), με το κράτος να αναλαμβάνει την αναπλήρωση του μισθού τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι να παραμείνουν συνδεδεμένοι με τους εργοδότες τους και να επιστρέψουν γρήγορα στις θέσεις τους όταν η ζήτηση γι’ αυτές αποκαταστάθηκε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ