Πότε Ουκρανοί, πότε Ιρανοί, πότε Κινέζοι και ποιος ξέρει αν θα προστεθούν κι άλλοι. Πόσες ειδικότητες πρέπει να συνεργαστούν, μήπως και καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο; Αλλά και η στιγμή, τι ιδέα έχει για τον εαυτό της η στιγμή; Εχει άραγε επίγνωση της ιστορικότητάς της ή θα υποκύψει στην κόπωση των υλικών της; Τα όπλα παρατάμε και πίσω από τα δέντρα πάμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο κόσμος έχει προσπαθήσει ν’ ανάψει φωτιά με βρεγμένα ξύλα, και η ανάμνηση από το μακελειό της Τιενανμέν δεν είναι δα και τόσο μακρινή όπως π.χ. η πανωλεθρία των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς. Ο καθένας μας κρατάει λίγη κλωστίτσα από την κουβαρίστρα της Ιστορίας και μ’ αυτόν τον κοντούτσικο μίτο μπορεί αν όχι να συμπεράνει, να εκπλαγεί πάντως, οπωσδήποτε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή