Μουντιάλ του Ρίο 1950: ένα καρναβάλι που κατέληξε σε κηδεία – Μέρος 1ο

Είναι γεγονός ότι ελάχιστα δρώμενα στον ανθρώπινο βίο οδηγούν σε παράκρουση ομαδική. Παράκρουση που οδηγεί ακόμα και σε αυτοκτονίες… Το κορυφαίο δρώμενο με δεύτερη την κατάθλιψη, τα ιατρικά αδιέξοδα, την ερωτική απογοήτευση, είναι το ανεπιθύμητο ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα. Πουθενά αλλού, ούτε στον κινηματογράφο, ούτε στο θέατρο, ούτε στην όπερα δεν υπάρχει ταύτιση αγωνιζομένου με θεατή. Γι’ αυτό, πάντα κρινόμενο το ποδόσφαιρο, και στην αποθέωση και στην απόρριψη. Το αθώος – ένοχος πάει περίπατο, καμία επιείκεια, πάντα με τον αντίχειρα έτοιμο με τη φορά προς τα κάτω, στο ίδιο χρονικό διάστημα που πριν από δευτερόλεπτα τα χέρια σε ανάταση αποθέωναν τον μετά κλάσμα δευτερολέπτου ατυχήσαντα ή αποτυχόντα… Κι ενώ άλλες φορές το ατυχές ή ευτυχές γεγονός συνοδοιπορεί σε χρονικά διαστήματα δευτερολέπτων, κάποιες φορές η απόρριψη κρατάει μια ζωή ολόκληρη!