Αυτές τις μέρες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ σκεφτόμουν τι θα έκανε σε αυτό ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ισως ο νους μου πήγαινε συχνά σε αυτόν γιατί συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τον θάνατό του, ίσως γιατί βασικό θέμα στη φάση των ομίλων ήταν τα προβλήματα και τα χτυποκάρδια της Αργεντινής. Οπως και να ‘χει τον σκεφτόμουν. Γιατί με τα Μουντιάλ του Μαραντόνα μεγάλωσα κι έχω πολλά από αυτόν να θυμάμαι. Την αποτυχία του το 1982 και τον θρίαμβό του το 1986. Τα κλάματά του στον τελικό του 1990, όταν προηγουμένως τρέλανε τους Ιταλούς, και την τιμωρία του το 1994. Την αποτυχημένη του εμφάνιση ως προπονητής της Αργεντινής το 2010 και τα τρολαρίσματα στους Βραζιλιάνους το 2014. Ολα τα θυμάμαι. Φυσικά και τις τρέλες του στη Ρωσία το 2018. Ο Μαραντόνα έχει φύγει εδώ και δύο χρόνια, αλλά ο Μαραντόνα νομίζω πως θα είναι πάντα εδώ στις μέρες όπου το Μουντιάλ γίνεται θέμα συζήτησης. Στο Κατάρ βέβαια κανείς δεν θα έκανε την ερώτηση «από ποιον πλανήτη ήρθες αρχηγέ μου;», που έκανε ο σχολιαστής Βίκτορ Ούγκο Μοράλες το 1986 μετά τη νίκη της Αργεντινής με την Αγγλία κλαίγοντας από ευτυχία. Αλλά ότι θα είχε γίνει θέμα συζήτησης ο Ντιέγκο σε ένα τόσο πολιτικό Μουντιάλ είναι δεδομένο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή