Τα όσα αναβιώνουν αυτές τις ημέρες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας για την τραγωδία στο Μάτι είναι από μόνα τους διδακτικά. Τα όσα φέρνουν στο φως ως μαρτυρίες σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» συμπληρώνουν το παζλ μιας φρίκης. Και κάθε λεπτομέρεια από αυτά που έζησαν οι τότε κάτοικοι θα πρέπει να ακουστούν και μαθευτούν ευρέως. Πέραν του πολιτικού και επιχειρησιακού εγκλήματος, όπου ο κυνισμός συνάντησε την ανικανότητα με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, είναι και χρέος αυτές οι ανθρώπινες ιστορίες φρίκης, πόνου και παραλογισμού να γίνουν ύλη για την επανεκκίνηση μιας ολόκληρης Πολιτείας και μιας σύγχρονης και ευέλικτης Πολιτικής Προστασίας που δεν θα γίνεται πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων. Το Μάτι είναι εδώ με τη ζωντανή πληγή του και καθιστά επιτακτική την αναψηλάφηση ξανά και ξανά της τότε τραγωδίας για την αποφυγή παρόμοιων εγκληματικών λαθών και συμπεριφορών. Το Μάτι είναι εδώ με την κραυγή των κατοίκων για να καταλάβουμε πως ζούμε στον 21ο αιώνα και πως έχουμε τα μέσα και τη συλλογική πείρα να μην ξαναβιώσουμε τέτοιες σκηνές φρίκης και ανείπωτης τραγωδίας. Απαιτεί βέβαια βούληση, ωριμότητα και αίσθηση του καθήκοντος και βέβαια απόδοση ευθυνών των τότε αυτουργών ή υπευθύνων. Δεν είναι μια ιστορία που πέρασε, ούτε μια κακή στιγμή στη βάρδια κανενός. Είναι το αποτέλεσμα της αλληλουχίας πολλών ευθυνών με πρωτεύουντα ρόλο στα τότε πρόσωπα που διαχειρίστηκαν τις στιγμές εκείνες. Μνήμη και καθήκον λοιπόν και ποτέ ξανά τέτοιες εικόνες και πληγές.