Τι κοινό έχουν τα δημοτικά τραγούδια με το χιπ χοπ; Και τι ο έρωτας του βοσκού Τάσου και της Γκόλφως με το φλερτ και τα social media; Γιατί καταπιανόμαστε ακόμη με την παράδοση ή με ένα θεατρικό έργο του 19ου αιώνα; Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μέσω ενός καινοτόμου ευρωπαϊκού προγράμματος με τίτλο  «Ο ελληνικός λαϊκός πολιτισμός στη σκηνή του ψηφιακού μας κόσμου», αντλώντας έμπνευση από την «Γκόλφω» του Σπυρίδωνα Περεσιάδη και το τραγούδι «Του νεκρού αδελφού», επιχειρεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Βασικό «όχημα» είναι οι υποομάδες από εφήβους 13 έως 16 ετών, οι οποίοι καλούνται να ανακαλύψουν στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού και της λογοτεχνίας, για να τα συστήσουν στη συνέχεια μέσω της θεατρικής «πράξης».

Στους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, τα παιδιά συνεργάζονται στις ομάδες: Υποκριτικής, Σκηνογραφίας – ενδυματολογίας,  Ηχου και μουσικής, Σκηνοθεσίας – βίντεο. Στη συνέχεια, ομάδες και  τμήματα ενώνονται και παρακολουθούν από κοινού τις διαδικασίες του μοντάζ, οι οποίες οδηγούν στο τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή στην παραγωγή δύο σύντομων ψηφιακών θεατρικών παραστάσεων.

Το πρόγραμμα φιλοδοξεί να αναδείξει, βιωματικά, ότι η λαϊκή παράδοση δεν είναι ένα ξεχασμένο κομμάτι τις Ιστορίας, και ότι με τα κατάλληλα εργαλεία μπορεί να είναι δημιουργική. Προφορικές αφηγήσεις, μυθοπλαστικά κείμενα και οι ήρωές τους εξερευνώνται με τα εργαλεία της ψηφιακής πραγματικότητας, της εικόνας και της τέχνης του ήχου, που χρησιμοποιούν οι νέοι στην καθημερινότητά τους.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά εξελίσσεται σε τρεις κύκλους συνολικής διάρκειας ενός έτους, ενώ σε κάθε κύκλο οι μαθητές μυούνται στα μυστικά δύο διαφορετικών κειμένων.