Ενας γνωστός δημοσκόπος κάποτε, ενώ ετοίμαζε με τους συνεργάτες του μια έρευνα για την Α’ Θεσσαλονίκης, αποφάσισε να μετρήσει και τον Κώστα Καραμανλή. Πρακτικά η ιδέα δεν είχε καμία χρησιμότητα. Οι πρώην πρωθυπουργοί άλλωστε – σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 8 του Προεδρικού Διατάγματος 26/2012, το οποίο κωδικοποιεί τις διατάξεις της νομοθεσίας για την εκλογή των εκπροσώπων του έθνους – δεν χρειάζεται να υποστούν τη βάσανο του σταυρώματος και προηγούνται των ομοϊδεατών συνυποψηφίων τους βουλευτών στην κατανομή των εδρών. Φυσικά, ο επαγγελματίας των μετρήσεων το γνώριζε. Ηθελε, ωστόσο, να διαπιστώσει αν ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος είχε ακόμη την ίδια απήχηση στο εκλογικό σώμα της περιφέρειάς του. Σκέφτηκε, με άλλα λόγια, να τεστάρει την αλήθεια των μύθων που συνοδεύουν σχεδόν κάθε πολιτικό που έχει κάτσει στην καρέκλα του Μεγάρου Μαξίμου την οποία όλοι εκείνοι που μπαίνουν στην πολιτική κατά βάθος επιθυμούν. Των μύθων, δηλαδή, πως οι πρώην πρωθυπουργοί κουβαλούν για πάντα το κύρος του θεσμού που ενσάρκωσαν, διατηρώντας παράλληλα υψηλή δημοφιλία και ερείσματα στους ψηφοφόρους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή