Οσες και όσοι περίμεναν μια επίσημη ανακοίνωση στα Τίρανα ως προς την πορεία του συνυποσχετικού, με το οποίο η Ελλάδα και η Αλβανία θα παραπέμπουν τη μεταξύ τους διαφορά για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Διεθνές Δικαστήριο, δεν έχουν ίσως επαρκώς αντιληφθεί τη δυσκολία του εγχειρήματος. Το συνυποσχετικό αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια διεθνή σύμβαση, που σκοπό έχει να προσδιορίσει επακριβώς τα όρια εντός των οποίων καλείται το Διεθνές Δικαστήριο να κινηθεί για να επιλύσει τα ζητήματα που τίθενται ενώπιόν του – και τούτο γιατί στο πρωτόγονο σύστημα της διεθνούς κοινότητας κανένα δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να συζητήσει οτιδήποτε χωρίς τη σαφή και ευθεία συναίνεση των μερών. Υπό την έννοια αυτή, η διαπραγμάτευση για το περιεχόμενο του συνυποσχετικού είναι σχεδόν τόσο δύσκολη όσο η απευθείας διαπραγμάτευση μεταξύ των μερών για την ίδια την οριοθέτηση.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ